همه‌ی هزینه‌های یک شعار وارداتی

به گزارش خبرلنده به نقل از آناج، کمتر کسی است که عمق راهبرد امنیتی جمهوری اسلامی در منطقه حساس خاورمیانه را نداند. راهبردی که در چند سال اخیر منجر به انجام مأموریت‌های مستشاری نظامیان ایرانی در خاک کشورهای سوریه و عراق شده است. مأموریت‌هایی که بسیاری از آنها با نتایج قابل قبولی همراه بوده که در آخرین عملیاتِ ارتش سوریه، مناطق «نبل» و «الزهرا» از دست تروریست‌ها بازپس گرفته شدند.

آنچه مسلم است جنگیدن با دشمن در خارج از مرزهای کشور، به این دلیل صورت می‌گیرد که مانع از ورود آنها به خاک کشور و جلوگیری از ایجاد صحنه‌های درگیری در شهرهای ایران، مشابه آنچه در سوریه و عراق رخ می‌دهد، شود.

رهبر معظم انقلاب نیز در دیدار با برخی از خانواده‌های معزز شهدای محور مقاومت فرمودند: «این‌ها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر این‌ها مبارزه نمی‌کردند این دشمن می‌آمد داخل کشور... اگر جلویش گرفته نمی‌شد ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیه استان‌ها با این‌ها می‌جنگیدیم.»

حافظه تاریخی مردم ایران هیچ‌گاه شعار «نه غزه نه لبنان» فتنه‌گران در روز قدس سال 88 را از یاد نمی‌برد. شعاری که در برنامه‌ای از پیش طراحی شده، از زبان معترضان در خیابان‌های تهران شنیده شد. معترضان شاید در آن برهه‌ی زمانی اصلا فکر آن را هم نمی‌کردند که روزی هیولایی به نام داعش ساخته و پرداخته شود و این‌چنین امنیت منطقه و حتی جهان را بر هم بزند. جریانی که در سال 88 مورد حمایت آشکار و پنهان برخی از گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی واقع شد و رهبران آن خود را اصلاح‌طلب می‌دانستند.

اما با گذشت زمان و به صدا در آمدن زنگ خطر تهدید احتمالی برای مرزهای غربی کشور، این گروه‌ها به طور تدریجی نسبت به حمایت از شعار «جانم فدای ایران» بی‌میل شدند و کم‌کم نسبت به سیاست راهبردی کشور در این منطقه ابراز وفاداری کردند. هر چند هنوز هم فردی مانند محمود سریع‌القلم که از مشاوران ارشد حسن روحانی است، سیاست ایران در منطقه را «بلند پروازی»می‌داند و مدعی می‌شود: «با توجه به شرایط کنونی اقتصاد ایران و این حقیقت که هم اکنون ۴۱ درصد از تحصیل‌کردگان در کشور بیکارند و باز این حقیقت که ایران باید پس از بیش از ده سال تحریم، تحریم‌های شدید، ساختار اقتصادش را از نو بنا کند، بیشتر توجه این کشور بر مسائل داخلی قرار خواهد داشت، به‌ویژه اقتصاد ملی. لذا ایران دیگر منابعی در اختیار نخواهد داشت که به منطقه و یا بلندپروازی‌هایش در منطقه اختصاص دهد.»

این جناح سیاسی با توجه به فقدان گفتمانی که بتواند اصلاح‌طلبی را در چارچوب سیاسی و اجتماعی، ترجمه و تفسیر کند، در بزنگاه‌های حساس دست به اقداماتی زده که جبران آن‌ها اغلب با هزینه‌های بسیاری همراه بوده است. حوادث تیرماه 78، فتنه 88 و هم‌چنین تحصن نمایندگان اصلاح‌طلب در مجلس ششم از جمله اقدامات پرهزینه‌ی این گروه برای انقلاب اسلامی بوده است. اقداماتی که این روزها با توجه به نزدیک‌شدن انتخابات هفتم اسفند و تخریب و زیر سؤال بردن شورای نگهبان یکی دیگر از بداخلاقی‌های سیاسی آنها را شامل می‌شود.

انتهای پیام